Kasabamız

Tarihçe:

Düzağaç tarihi bugün bilindiği kadarıyla 875 yıl öncesine dayanan konar göçer yerleşimlere tanık olmuş bir mekmezmiş. höyükçayırı, kırkpınar ve Ürmük Çeşme mevkiinde eski yerleşim kalıntılarına rastlanmıştır. buralarda öğütme taşı, çuvallar içinde un gibi bulgulara rastlanmıştır. Roma imparatorluğu döneminde fazla bir eser olmamasına rağmen bazı köylülerin yaptığı kazılarda buldukları bakır nişanların Roma dönemine ait olduğu Afyon müzesince doğrulanmıştır. Türkler´in yöreye ilk gelişi ise miryekefalon savaşından sonra Melikşah komutasındaki Selçuklu ordusunun buralara ulaşmasıyla olmuştur. haçlı seferleri sırasında tüm ülkeyle birlikte bu topraklarda istilaya maruz kalmıştır. Selçukluların yıkılmasından sonra Anadolu da ortaya çıkan otorite boşluğunda yöredeki az sayıdaki yerleşim alanlarına eşkiya çeteleri saldırıda bulunmuştur. Bu yüzden halk zaman zaman bu toprakları ter etmiş, düzen sağlandığında ise geri dönmüştür... Beylikler döneminde ise Germiyanoğulları beyliğinin egemenliği altında kalmıştır. Osmanlıya katılımı Germiyanoğlu Beyi'nin kızının Osmanlıya gelin oluşunda nişan hediyesi olarak verilmesiyle olmuştur. Ankara savaşından sonra Moğol istilasına uğrayan Anadolu da bu istilaya uğramayan şanslı yörelerden birisi olmuştur. Osmanlı dan kalma eserlere baktığımızda bir hamam ve bir camii olduğu söyleniyorsa da bunlar bugün ayakta değillerdir. Osmanlı dan kalma az sayıda eserlerden biri de 16 adet medresedir. Ancak temelleri dahi son zamanlarda yapılan istimlak çalışmalarıyla yok olmuştur. Ayrıca kasaba da Osmanlı dan kalma 100 yıllık bir ev bulunmaktadır. Diğerlerinin çoğu yıkılmış olup Cumhuriyetin ilk yıllarında yapılan evlerde aşağı yukarı bu tarzdadır. Yani 50-60 yıllık evler kasaba da çokça karşımıza çıkar. Bu günkü yapı tekniğine uygun evler yeni yeni yapılmaktır. Yörede Kurtuluş Savaşı yıllarına baktığımızda Mondros mütarekesinden sonra işgal devletlerinden Yunanlılar buralara gelmişlerdir. Yaklaşık 1,5 yıl yöreyi işgal altında tutmuşlardır. Bu süre içerisinde kasaba Yunan a bir üst karakol hizmeti yapmış olup üst rütbeli subaylar barınmışlardır. Bu açıdan Düzağaç çevresine göre nispeten şanslı sayılır. Çünkü cahil,zalim Yunan erleri çevre köy ve ilçelerde müessif olaylara sebep olurken, Düzağaç ta nispeten daha kültürlü üst düzey subayların bulunuşu bunu engellemiştir. Yine de az sayıda bulunan erat kısmı halka bilhassa talan yönünden zarar vermiştir. Köye gelen yunanlılar köyde yaşlı kadın ve çocuklarla karşılaştıklarından direniş görmemişlerdir. Çünkü savaşabilecek durumda olanlar zaten cephelerde savaşmaktadırlar. Büyük Taarruz esnasında Çiğiltepe'den başlayan ordumuzun hareketi kasabaya doğru ilerlemiş ancak askerimiz Yunanlı'nın kaçış yolunu köyün iki çevresine verdirmeyi başarmıştır. Bu yüzden yunan kaçarken kasabaya zarar verememiştir. Burada bilhassa ovalık alanlarda şiddetli savaşlar olmuştur. Bunu da yörede hala bulunan mermi ve bombalardan anlıyoruz. Bu savaşta bilhassa süvari birliklerimiz yunan a karşı üstün başarılar göstermiştir. Yine bu savaş sırasında Yunanlılar köydeki yaşlıları Tavşantepe civarına götürüp siper kazdırmışlardır. Savaş sonrası Cumhuriyetin ilk yıllarında yörede büyük kıtlık yaşanmıştır. Tarlaya ekecek tohum dahi bulamayan köylüler, Yunan askerlerinin köydeki hayvanları da götürmesiyle yiyecek sıkıntısı çekmiştir.

Coğrafi Konum:

Kasabamız Afyon-İzmir (E-23)karayolu 35 km. sinde bulunmaktadır. Bu yol kasabayı ortadan ikiye bölmekte ve bunun sonucunda ise sık sık trafik kazaları yaşanmaktadır. Bunun dışında kasabamıza önemli bir stratejik konum kazandırmaktadır. Yeni faaliyete geçen Düzağaç Akdeğirmen barajı düzağaç arazilerini ikiye bölmekte, Düzağaç ile Zafertepeçal (Kütahya) arasındaki ulaşımı zorlaştırmaktadır.

Ekonomik Yapı:

Tarım: Kasabamız halkının % 90'nı geçimini tarım ve hayvancılıktan sağlamaktadır. Bu oran içinde hayvancılığın önemi gün geçtikçe artmaktadır. Bunun nedeni ise tarımsal arazinin azalması ve hayvansal ürünlerin değerinin gün geçtikçe artmasıdır. Kasabamızda hem büyük baş hem de küçükbaş hayvancılık yapılmaktadır. Hayvancılığın gün geçtikçe artması sonucu büyük çiftlikler kurulmakta ve daha bilinçli hayvancılığa geçilmektedir. Buna orantılı olarak 1990 yılından itibaren kültür ırkı hayvan yetiştiriciliği artmaktadır. Şu anda büyükbaş hayvancılığın % 50-60 kültür, % 30-40 melez ırk geri kalanı ise yerli ırk tır. Küçükbaş hayvancılık olarak koyun yetiştiriciliği yapılmaktadır. 1990-1992 yılına kadar Dağlıç ırkı koyun yetiştiriciliği yapılmakta iken daha sonraları ise yöresel olarak sakız cinsi ırkı ile Dağlıç ırkın kendi aralarında melezlenmesiyle elde edilen koyunlara ağırlık verilmektedir. Bu koyunlara yöresel olarak "Prıt" denilmektedir. Kayıtlara göre koyun sayısı 1980'li yıllarda 5 bin adet civarındayken, 1990'lı yılların başlarında bu sayı ve yetiştirici sayısı çok azalmış iken hayvansal ürünlerin değer kazanması ve koyun yetiştiriciliğinin kolay olması sebebiyle tekrar artmaya başlamış ancak eski haline gelememiştir. Bunun nedeni ise mera alanlarının azalmaya başlamasıdır. Kümes hayvancılığı yetiştiriciliği ise sadece kasaba halkının kendi ihtiyacını karşılayacak kadar her evde çok az sayıda yapılmaktadır.

küçük sanayi: Kasabamız endüstri kuruluşları bakımından fazla gelişmiş bir yer sayılmaz. Fakat gelişmekte olduğuda tartışılmaz bir gerçektir. Kasabamızda endüstri kuruluşu olarak 2 un fabrikası, 3 yağ fabrikası, 1 hazır ekmek fırını, 2 kereste atölyesi, 1 mobilya imalat hanesi, 1 petrol ofisi tesisi, 5 demir doğrama atölyesi ve 3 de oto tamir hanesi bulunmaktadır.

Ulaşım:

Kasabamız Afyonkarahisar-İzmir yolunun 33. kilometresinde, Afyonkarahisar-Zafertepeçal(Kütahya) yolunun kavşak noktasındadır. Şehir merkezine ulaşım belediye otobüsleriyle ve özel halk otobüsleriyle düzenli seferlerle sağlanmaktadır. Haftanın belirli günlerinde ilçe merkezi Sinanpaşa´ya da seferler düzenlenmektedir. Ayrıca kavşakta bulunan şehirlerarası otobüs şirketi yazıhanesi aracılığıyla İzmir, Uşak ve Ankara gibi şehirlere de ulaşım mümkündür.

Eğitim:

Düzağaç halkı eğitime büyük önem vermektedir. Bilhassa son yıllarda verilen önem gözle görülmektedir Kasabamız da biri 8 derslik diğeri ise 12 derslikten oluşan iki okul bulunmaktadır. Kasabadaki okullarımızdan Düzağaç istiklal ilköğretim okulu kendi halkımız dışında 1996-97 öğretim yılından itibaren Taşımalı eğitim dahiline alınan Yıldırım Kemal, Akçaşar ve Eyice Köyleri çocuklarına da eğitim vermektedir. Okulumuza kasaba halkının katkılarıyla 2 televizyon, 1 video ve 1 de fax alınmıştır. Bu araçların eğitimdeki yeri ve önemi tartışılmaz bir gerçektir. Gelen ekipmanlar, 1993-94 eğitim öğretim yılından itibaren kullanılmaya başlanmıştır. Öğrencilerimiz ders konularını bu araçlardan izleyerek daha iyi bir şekilde kavramaktadır. Yine 1996-97 yılında velilerimizin katkılarıyla okulumuz bilgisayar sistemine kavuşmuştur. Kasabamızda okuma yazma oranı % 95 civarındadır. Kasabamız da kız çocukları yüksek öğrenime pek fazla gitmemektedir. Bununla beraber yüksek öğrenim görmüş (Doktor, Prof. Doktor ,Öğretmen , Polis- I. Sınıf Emniyet Müd. )kişilerde vardır.